Η ιστορία ενός
σκάφους, ζωντανού θρύλου, που τιμά την ναυτοσύνη της Αλεξανδρούπολης και βρίσκεται αραγμένο σε ένα
λιμάνι της Αρετσούς Θεσσαλονίκης.
Πρόκειται για
το ιστιοφόρο «ΘΑΛΙΑ»,
συνιδιοκτησίας Γιώργου Γανώση, Κώστα
Μαυρίδη και Αθανασίου Ζαρκάδη. Είχε πάρει το όνομά του από τη σύζυγο του κύριου
πλοιοκτήτη Γεωργίου Γανώση. Το σκάφος ναυπηγήθηκε σε ναυπηγείο της Σάμο υπό την
επίβλεψη του καπετάνιου του Θανάση Ζαρκάδη και καθελκύσθηκε την άνοιξη του
1935. Έχει μήκος 31 μέτρα και ζυγίζει περίπου 130 τόνους. Πρόκειται για ένα
πολύ αξιόπιστο σκάφος που μέχρι και σήμερα βρίσκεται σε χρήση. Μάλιστα οι
ναυτικοί στο Βόρειο Αιγαίο το αποκαλούσαν «μαγκιόρικο» σκάφος γιατί ήταν το
μόνο που τολμούσε να ταξιδέψει ακόμα και με 8 μποφόρ άνεμο από το Πόρτο Κουφό
για Λήμνο, όταν τα άλλα καράβια έμειναν αραγμένα εκεί. Με καπετάνιο τον Θανάση
Ζαρκάδη όργωσε το Αιγαίο, τον Βόσπορο
και τη Μαύρη Θάλασσα, μεταφέροντας ζώα από την Αλεξανδρούπολη για τον
Πειραιά, τσιμέντα από Χαλκίδα, στάρια για Ναύπλιο και Πάτρα, ξυλεία από τη
Ρουμανία. Έτσι δημιούργησε τη φήμη καλού και αξιόπιστου σκάφους.
Ο Πόλεμος του 1940 το βρήκε στην Ρουμανία να φορτώνει ξυλεία. Καπετάνιος και πλήρωμα συνελήφθηκαν στη Ρουμανία από τους Γερμανούς και αργότερα όταν επέστρεψε στην Ελλάδα επιτάσσεται από τους Άγγλους για να βοηθήσει στην αποχώρηση των Αγγλικών Στρατευμάτων από την Ελλάδα. Τελικά βρέθηκε εγκαταλελειμμένο στη Κρήτη, απ΄ όπου ο αντιπλοίαρχος Ματθαίου το μετέφερε στην Αλεξάνδρεια μαζί με τον υπόλοιπο ελληνικό στόλο. Στην Αλεξάνδρεια μετατράπηκε σε ναρκαλιευτικό και στις 4 Σεπτεμβρίου του 1942 εντάχθηκε στη δύναμη του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και χρησιμοποιήθηκε ως ναρκαλιευτικό μέχρι τα μέσα του 1943, οπότε άρχισε η αντικατάστασή τους από σύγχρονα Αγγλικά ναρκαλιευτικά σκάφη. Στη συνέχεια μετατρέπεται σε πλοίο υποστήριξης επιδρομικών καϊκιών που δρούσαν στο Αιγαίο και με Άγγλους στην αρχή αλλά και με Έλληνες του Ιερού Λόχου στη συνέχεια έκανε επιδρομές κατά των Γερμανών στα ελληνικά νησιά.
Τελικά επεστράφη στους ιδιοκτήτες του το 1949, όταν όμως οι ιδιοκτήτες του είχαν ναυπηγήσει άλλο σκάφος, το «Λέσβος» και τελικά πουλήθηκε η «ΘΑΛΙΑ», μετονομάσθηκε σε «Μάρω» και δούλευε ως ψαροκάικο. Αφού μεσολάβησαν και άλλες πωλήσεις, τελικά το 1996 μετατράπηκε από τον τελευταίο ιδιοκτήτη σε παραδοσιακό ξύλινο σκάφος αναψυχής, μετονομάσθηκε σε «Αραμπέλα» και κάνει μέχρι σήμερα ταξίδια στον Θερμαϊκό.
Το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζοντας την προσφορά του σκάφους αυτού με σχετική απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού το έκρινε ως διατηρητέο κινητό μνημείο σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.3028/2002, διότι είναι συνδεδεμένο με τις ναυτικές επιχειρήσεις που διεξήχθησαν στην Ανατολική Μεσόγειο κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και επομένως πρόκειται για σκάφος με σημαντική και αποδεδειγμένη ιστορική αξία.
Σήμερα το σκάφος είναι αραγμένο σε μια παραλία της Θεσσαλονίκης (Αρετσούς), και το χαίρονται οι τουρίστες τους οποίους ταξιδεύει και ξεναγεί στον κόλπο του Θερμαϊκού.
Και όμως εμείς εδώ στη πόλη το αγνοούμε…. Όπως αγνοούμε και πάρα πολλά άλλα πράγματα που σηματοδοτούν την ιστορία αυτής της πόλης.
