Η ανασφάλειά μας!

Όλο και περισσότεροι καθημερινά κάνουμε τον σταυρό μας και αναφωνούμε «ο Θεός να βάλει το χέρι του» από την ανασφάλεια που μας διακατέχει. Αγωνιούμε που είμαστε ακόμα ζωντανοί με όσα συμβαίνουν τριγύρω μας, με τις αρρώστιες, τους πολέμους, τους θανάτους, την ακρίβεια, την ανεργία, τις φυσικές καταστροφές, την ρύπανση του περιβάλλοντος, τα γεμάτα από τοξικές ουσίες τρόφιμα, τις καθημερινά εμφανιζόμενες θανατηφόρες ασθένειες σε ζώα, πουλερικά και ερπετά, την αναρχία, την εγκληματικότητα, τους πολέμους, τους εξοπλισμούς και τόσα άλλα.
Παντού κυριαρχεί η ανασφάλεια. Ανασφάλεια για τα παιχνίδια των τραπεζών, με τα ψιλά γράμματα στις πιστωτικές κάρτες και στα (αφειδώς δοθέντα και δια εισπρακτικών εταιριών εισπραττόμενα) δάνεια. Ανασφάλεια αν θα έχουμε αύριο να πληρώσουμε το δάνειο για το σπίτι που αγοράσαμε. Ανασφάλεια αν η οικογένειά μας τα φέρει «βόλτα» με την οικονομική κρίση που μας περιτριγυρίζει, για το μέλλον των παιδιών μας, για το αν θα έχουμε αύριο εργασία, για το αν θα γυρίσουμε σώοι οι δικοί μας από το ταξίδι ή την πορεία διαμαρτυρίας και δεν θα τους φέρουν σε κάποιο φορείο ή δεν θα τους βρουν σε κάποιο νεκροτομείο. Ανασφάλεια για την εγκληματικότητα, για την υγεία μας, για την ειρήνη, για το περιβάλλον, για τα ναρκωτικά και τα τόσα άλλα που βλέπουν καθημερινά τα μάτια μας και ακούν τα αυτιά μας. Ανασφάλεια αν μας παρακολουθούν στο τηλέφωνο. Αν θα πάρουμε σύνταξη! Αν θα χιονίσει, αν θα βρέξει, αν θα κάνει σεισμό, πλημμύρα και καταποντισμό…. Αν… αν.. Χίλια αν και τελειωμό δεν έχουν!

Παντού οι περισσότεροι αντικρίζουμε μπροστά μας μόνο ανασφάλεια… Και από πάνω η ανασφάλεια στο χώρο της εργασίας, ο οποίος έχει μετατραπεί σε μια ζούγκλα και κανείς δεν ξέρει τι του περιμένει! Η ανασφάλεια από τις πιέσεις για περισσότερη και φθηνότερη εργασία Η ανασφάλεια του εφιάλτη της απόλυσης που πλανάτε παντού. Και οδηγεί, κάτω από την απειλή της ανεργίας, στην απλήρωτη υπερωρία και υπερεργασία! Στην αγωνία αν θα προλάβουμε να πάρουμε σύνταξη ή θα γεράσουμε περιφερόμενοι έξω από διάφορα ευαγή Ταμεία Ανεργίας.

Τον τελευταίο καιρό άρχισαν έντονες πιέσεις για την ανάπτυξη και της ευελιξίας της εργασίας. Πιέσεις και νομοθετήσεις για μερική απασχόληση, για περισσότερη και μη αμειβόμενοι εργασία, για κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, για ευελιξία στις απολύσεις, για ανασφάλιστη εργασία, για Κυριακάτικη εργασία, σε μια χώρα η οποία χρόνια στήριζε (και επιμένει να στηρίζει) την ανταγωνιστικότητά της κατά κύριο λόγο στο φθηνό εργατικό κόστος. Σε μια χώρα όπου τα υπερκέρδη των Τραπεζών και των Πολυεθνικών αυγατίζουν και οι τσέπες των εργαζομένων αδυνατίζουν! Σε μια χώρα που κυριαρχεί το φαινόμενο της παράνομης (μαύρης) εργασίας και της συστηματικής παράβασης της εργατικής νομοθεσίας, ζητούν και άλλες υποχωρήσεις, να γίνει πιο δύσκολη η ζωή μας. Σε μια χώρα που οι μεγάλες επιχειρήσεις της έζησαν από τις επιχορηγήσεις! Σε μια χώρα όπου «βασιλεύει» η φοροαπαλλαγή, η φοροδιαφυγή, ο τζόγος, η αρπαχτή, το νταβατζιλίκι και η παραοικονομία! Σε μια χώρα που εξαφανίζει την μικρή ατομική και οικογενειακή επιχειρηματικότητα! Σε μια χώρα που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τα Πολυκαταστήματα των απρόσωπων και άπληστων Πολυεθνικών! Σε μια χώρα που οι μεσάζοντες απορροφούν τον ιδρώτα του παραγωγού και το εισόδημα του καταναλωτού!

Όλα αυτά προκαλούν ανασφάλεια! Και η ανασφάλεια προκαλεί φόβο, ο φόβος με τη σειρά του παράλυση και η παράλυση οδηγεί στην παράδοση. Και η παράδοση φέρνει τελικά τον εθισμό. Ένα εθισμό που μας οδηγεί να κάνουμε πως δεν βλέπουμε, δεν ακούμε, δεν καταλαβαίνουμε, δεν αντιλαμβανόμαστε και τελικά δεν σκεπτόμαστε! Και ας πιστεύουμε ακόμα ότι και βλέπουμε, και ακούμε και συγκινούμαστε και σκεπτόμαστε ακόμα περισσότερο! Στο πετσί μας, στις σχέσεις μας, στο πορτοφόλι μας, στο σπίτι μας, στα παιδιά μας, στο τσιγάρο και στο ποτό μας, στη δουλειά μας, στη πίκρα μας – σε όλα μας και φυσικά σ΄ αυτήν την κατάσταση δεν (μπορούμε να) αντιδρούμε! ΄Η μάλλον από εθισμό δεν έχουμε τη δύναμη και το κουράγιο να αντιδράσουμε. Έτσι νομίζουμε! Έτσι πιστεύουμε! Ή μάλλον έτσι φρόντισαν κάποιοι άλλοι και να νομίζουμε και να πιστεύουμε! Όπως γράφει σε άρθρο του στο "ΒΗΜΑ" ο Δημήτρης Δανίκας "Ο φόβος κατασπαράζει τη σκέψη, κουρελιάζει τη λογική, σκοτώνει το μέλλον και τυφλώνει την κριτική. Ο φόβος μαζί με τη διαμαρτυρία του καναπέ είναι το καλύτερο κοκτέιλ για να μείνουν τα πράγματα όπως είναι, να μην υπάρχει η παραμικρή χαραμάδα για αισιοδοξία και ουσιαστική αλλαγή."

Και μας έμαθαν να παραμένουμε καθήμενοι σε καναπέδες με το τηλεκοντρόλ στο χέρι να κάνει μηχανικά ζάπινγκ, μόνοι και απομονωμένοι! Ίσως γιατί έχουμε ξεχάσει ότι κάποτε ηρωισμός ήταν οι παράνομες προκηρύξεις και ο αγώνας ενάντια στο φασισμό, η συμμετοχή στον Μαραθώνιο της ειρήνης, το Πολυτεχνείο, το σύνθημα «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος», «114» «Ψωμί –Παιδεία – Ελευθερία» και τόσα άλλα! Η μαζική διεκδίκηση στο δρόμο για τον επιούσιο του σήμερα και το καλύτερο αύριο των παιδιών μας! Μαζί και η λογική και η σκέψη και ο προγραμματισμός και το άπλωμα των ποδιών μας μέχρι εκεί που φθάνει το πάπλωμα! Και η έγνοια για τον διπλανό μας! Αποξενωθήκαμε οι ένας από τον άλλο! Και αισθανόμαστε μόνοι και αδύναμοι!

Για αυτό αναρωτιέμαι: Μήπως τελικά έχουμε γίνει μαζοχιστές στην ανασφάλεια απ΄ τη πολλή ανασφάλεια; Μήπως μας πήρανε χαμπάρι και οι …άλλοι; Αυτοί που ….ξέρουν, ….θέλουν και ….μπορούν να μας κάνουν να αισθανόμαστε μόνοι και ανασφαλείς! Και εγώ αν ήμουν στη θέση τους το ίδιο θα έκανα: «Ανασφάλεια θέλετε; Ανασφάλεια θα λάβετε! Στο χέρι το τηλεκοντρόλ, ξάπλα στον καναπέ και δώρο ένα μπλουζάκι με την ένδειξη Diesel», ένα κινητό Votafon και ένα σύστημα (αν) ασφαλείας erricsson!

Την ώρα που άρχισα να γράφω αυτές τις γραμμές ο αγροτικός κόσμος απ΄ άκρου σ΄ άκρου σε ολόκληρη τη χώρα, άφησε κατά μέρος τη μοναξιά του, βγήκε στους δρόμους και απαιτεί να απαλλαγή από την ανασφάλειά του! Και όμως εμείς άλλοι, οι αθεράπευτα (ανασ)ασφαλείς, φωνάζουμε ότι μας κλείνουν τους δρόμους και μας δυσκολεύουν τη ζωή! Λες και άμα ανοίξουν οι δρόμοι θα εξαφανισθεί η …ανασφάλειά μας!

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην Ενημερωτική - Πολιτιστική Έκδοση του Ιατρικού Συλλόγου Έβρου, τεύχος 6ο Απρίλιος 2009, σελ. 38-41, στη στήλη` "Ιστορικές αναδρομές".